Emocje w psychoterapii

EMOCJE W PSYCHOTERAPII

Emocje w psychoterapii – dlaczego są takie ważne ? Psychoterapia ma na celu pomóc we wprowadzaniu takich zmian w życie, które uczynią je bardziej satysfakcjonującym, szczęśliwym, kompletnym. Osoba podejmująca psychoterapię kroczy w tym procesie ścieżką do pełniejszej integracji, stawania się sobą. Psychoterapia obejmuje przyglądanie się różnym sferom życia i funkcjonowania. W zależności od nurtu psychoterapeutycznego, podczas spotkań uwaga skupiana jest na procesach myślenia. Na analizie działań i wprowadzania nowych, bardziej służących zachowań, ale także na sferze uczuć. Jest to niezwykle ważny obszar, któremu należy w psychoterapii poświęcić czas. 

Zrobienie miejsca w psychoterapii na swoje emocje to bazowy czynnik skutecznego leczenia. Najczęściej, właśnie poprzez emocje można dotrzeć do głębi swojego wnętrza. Zarówno do tego, co przynosi w życiu szczęście, jak i do tego, co jest przyczyną ogromnego bólu i cierpienia. 

CZEMU EMOCJE w PSYCHOTERAPII SĄ WAŻNE?

Emocje to nieodłączny element życia każdego człowieka. Nawet gdybyśmy chcieli, nie możemy ich wyeliminować ze swojej codzienności. Przyjemne i nieprzyjemne uczucia pojawiają się nieustannie.

Emocje pełnią niezwykle ważne funkcje. Informują nas o tym, co się dzieje w świecie i jak na to reagujemy, definiują co lubimy, a czego nie. Pozwalają nam zbliżać się do rzeczy, które sprawiają nam radość, a także oddalać od zagrożeń. Dzięki emocjom nawiązujemy kontakt z ludźmi, a także głębokie więzi.

Rozpoznawanie i komunikowanie swoich emocji pozwala nam na konstruktywne interakcje międzyludzkie. Doznawane przez nas uczucia mają także funkcję motywacyjną. Uczucia popychają nas do działania, realizacji swoich celów, marzeń, planów. Dzięki nim rozpoznajemy swoje wartości i potrafimy kierować się nimi w życiu. To poprzez emocje docieramy do swoich potrzeb, możemy je na bieżąco odkrywać i podążać ku ich spełnieniu.

TRUDNOŚCI W SFERZE UCZUĆ

Niestety nie każda osoba potrafi skontaktować się ze swoimi uczuciami. Czyli poczuć uczucia, rozpoznać, wsłuchać się w przekazywaną informację. Zadziałać zgodnie z wynikającą z nich potrzebą. Poprzez trudne czy traumatyczne doświadczenia, doznanie zaniedbania w dzieciństwie lub innego rodzaju niekorzystne przeżycia, dostęp do uczuć może zostać zablokowany. Osoby, które wpadają w uzależnienie regulują emocje nałogowo, zabierając sobie jednocześnie możliwość wsłuchania się w nie i adekwatnego przeżywania siebie i otaczającego świata. 

Różne trudne doświadczenia z przeszłości, które nie są przepracowane (nazwane, przeżyte), wracają do nas w dorosłym życiu. Przeżywamy nowe sytuacje przez swoistą „kalkę” starych zdarzeń, reagując nieadekwatnie do zastałej rzeczywistości

Nasze przeszłe, traumatyczne doświadczenia często zapisują się w ciele. Na co dzień nie mamy do nich dostępu w czystej formie. Są nienazwane, aktywują się automatycznie w podobnych życiowych sytuacjach.

Jeśli ktoś doświadczył jako dziecka zaniedbania emocjonalnego. Nie był widziany ani słyszany przez najważniejsze dla siebie osoby (rodziców, opiekunów), musiał wytworzyć sobie mechanizm radzenia sobie z tą przeciążającą sytuacją- np. zamrażać swoje emocje, aby nie czuć bólu, wycofać się, zająć się sobą.

W mózgu takiej osoby zapisuje się informacja „inni cię nie widzą, nie jesteś ważny” (w bardzo dużym uproszczeniu). Osoba, która nie przepracuje terapeutycznie doświadczeń z dzieciństwa, będzie reagowała automatycznie tym samym schematem w życiu dorosłym. W relacjach będzie widziała odrzucenie, co może powodować różne silne emocje (złość, poczucie krzywdy), również wtedy, kiedy odrzucenie nie będzie miało miejsca.

Nadmierne przeżywanie niektórych emocji lub ich nieadekwatność, nie tylko powoduje cierpienie, ale także utrudnia tworzenie relacji, często będąc przyczyną samotności, wyizolowania- czyli dużego cierpienia. 

CO TO ZNACZY „PRACOWAĆ” NAD EMOCJAMI W PSYCHOTERAPII?

Podczas dobrej psychoterapii ważne jest podjęcie wysiłku w poznaniu swojego emocjonalnego świata. Dzięki psychoterapii możemy przede wszystkim zacząć czuć emocje, pozwalać sobie na ich doświadczanie. W przeciwieństwie do zamrażania emocji, odcinania się poprzez różne czynności czy zachowania autodestrukcyjne. Bardzo pomocne w poznawaniu swoich uczuć jest nasze ciało. Daje nam ono sygnał o pojawieniu się jakiejś emocji, poprzez doznawanie napięcia, ucisk, czy inne doznanie.

Psychoterapia wspiera zatrzymywanie się na momentach, kiedy pojawiają się w nas emocje. Pobycie z nimi i wsłuchanie się w swoje ciało daje możliwość odpowiedzi na pytanie „co czuję?”, „co za uczucie do mnie przychodzi?”, „co ta emocja chce mi powiedzieć, o czym ona jest?”. 

Zatrzymywanie się na uczuciach w procesie psychoterapii pozwala wyćwiczyć nawyk robienia tego w życiu codziennym. Dzięki wsłuchaniu się w ciało i swoje emocje, można rozpoznać jakie uczucie się w nas pojawia, ale też odkryć potrzebę, jaka się za nim kryje. 

Często samo dostrzeżenie naszych emocji już daje ukojenie- zauważenie, że coś przeżywam, jest już dużym krokiem, który leczy. Dzięki temu zaczynamy traktować każdą część siebie jako ważną, co wpływa na wzmocnienie poczucia wartości i pełniejszej integracji, akceptacji siebie. 

CZEGO UCZY PSYCHOTERAPIA O EMOCJACH W ŻYCIU?

Psychoterapia uczy przyzwalania sobie na emocje, akceptacji wszelkich uczuć, jakie do nas przychodzą. Wiele osób ma doświadczenie z dzieciństwa, kiedy niektóre emocje były akceptowane, inne mniej, a niektóre z nich w ogóle nie było na nie miejsca („nie rycz”, „nie złość się”, „nie bądź beksą”). Psychoterapia pozwala włączyć w swoje doświadczenie pełnię doznań, przypływających do nas uczuć, które są przecież częścią nas samych.

Dzięki psychoterapii możemy też zmieniać nasze reakcje emocjonalne, na bardziej adaptacyjne. Wiele schematów emocjonalnego funkcjonowania jest dla nas destrukcyjna- kiedy ktoś przekracza nasze granice, zamiast czuć złość, czujemy wstyd lub poczucie krzywdy. Są to reakcje niesłużące, które swoje źródło mają w przeszłych doświadczeniach. 

Psychoterapia pozwala dotrzeć do pierwotnych reakcji, które są adaptacyjne, i adekwatne do danej sytuacji. Zrozumienie swoich nieadaptacyjnych reakcji, dotarcie do głębszych uczuć, często zablokowanych, pozwala na ich uwolnienie i wyrażanie w życiu codziennym.

Psychoterapia która uczy

Psychoterapia uczy nie tylko zbliżania się do swoich emocji, ale także ich wyrażania. Często niektóre z naszych emocji pojawiają się, jednak możliwość ich wyrażenia jest zablokowana- wczesne doświadczenia mogą mieć tu kluczowe znaczenie. Jak napisano wyżej, jeśli jakieś emocje nie były akceptowane w dzieciństwie, osoba dorosła może je nawet czuć, lecz tłumić je w sobie. Prowadzi to do cierpienia, depresji, objawów somatycznych. 

Emocje w psychoterapii. Terapia uczy wyrażania uczuć. Grupa terapeutyczna czy kontakt z terapeutą mogą być pierwszym miejscem, kiedy może się to wydarzać. Osoby uczestniczące w terapii grupowej mają możliwość wyrażania swoich uczuć w bezpiecznej atmosferze, przy pomocy terapeuty. Również w relacji terapeutycznej, w indywidualnym kontakcie z terapeutą, pojawia się przestrzeń do wyrażania emocji- w pełnym ich uszanowaniu, bez narażenia się na odrzucenie czy bycie niewidzianym.

Psychoterapia która nazywa

Nazywanie swoich uczuć, uzyskiwanie do ich dostępu, nadawanie im znaczenia i wyrażanie ich w sposób bezpieczny dla siebie i dla innych, to podstawowe procesy mające miejsce w psychoterapii, w obszarze funkcjonowania emocjonalnego.

Psychoterapia to miejsce, gdzie można rozpocząć naukę poruszania się po swoim emocjonalnym świecie, dzięki czemu łatwiej będzie zrozumieć siebie, podążać za swoimi potrzebami. To doświadczenie będzie pomocne aby przenieść je do świata poza terapią- a tam budować satysfakcjonujące relacje z ludźmi, doświadczać pełni życia, wzmacniać akceptującą postawę wobec samego siebie.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *